sobota, 31 lipca 2010

Pomnik poległych w I wojnie światowej, Dwór Czarne (Schloss Schwarzbach) / Commemorative Stone for Local Soldiers Killed in WWI

Heinrich Tschorn
Wilhelm Schneider
Adolf Fritsche
Alfred Hartmann
Richard Fritsche
Wilhelm Guettler
Heinrich Leupold
Heinrich Pohl
Wilhelm Tschorn
Ernst Grimmig
Karl Heydorn
Richard Hartmann
Heinrich Mueller
Richard Pohl
Hermann Mescheder
Heinrich Kuehn
Fritz Franz
Ewald Neumann
Friedrich Brueckner
Robert Leupold
Wilhelm Lorenz
Heinrich Hamann
Willy Pohl
Ewald Rudolph:
"Es starben den Heldentod im Weltkriege".

piątek, 30 lipca 2010

Dwór Czarne (Schwarzbach) w Jeleniej Górze

Dzięki uprzejmości kolegi Zbyluta zamieszczamy kilka obrazów z wielce obszernego archiwum Dworu Czarne (1559) w Jeleniej Górze.

[Tutaj nie kto inny jak sam Szymon Kobyliński na placu (od)budowy w roku 1986:]
Dzięki informacji od pana Jacka Jakubca, gospodarza na Czarnem, prostuję: dżentelmen na zdjęciu "z czasu remontu ratowniczego (1985?)" to p. Jan Mokrzycki, "świetny cieśla, który wtedy był tu brygadzistą".































Portal bramny, ok. r. 1880:

















Portal bramny, ok. r. 1957:

















Plan portalu (2006), elementy zaznaczone na czerwono zachowały się:

















Dwór Czarne, stan obecny:









[Caspar Schoff, Gregorius von Kahlen, Friedrich von Nimptsch, Ernst von Nimptsch, familie Weidner, familie Marz, familie Rahm, Schwarzbach, Hirschberg]

środa, 21 lipca 2010

Platan klonolistny (Platanus acerifolia) w Lwówku Śląskim

Lwówek My Luv 2






1217 Lewenberc, 1228 Leuberk, 1238 Lewenberk, 1241 Lewenberg, Lewenberch, 1249 Lewinberch, 1251 Lwewnberc, 1253 Levumberc, 1281 Loewenberg, 1282 Lemberch, 1283 Lewinberc, 192 Lenberk, 1300 Lembergk, 1310 Lenberch, 1334 Lewinberge, 1335 Lemberg, 1512 Leonopolis, 1605 Leoberga, Lemrich, 1612 Leoberk, 16512 Leobergensis, 1667 Loeweneck, 1687 Leobergam, 1688 Lembergae, Leomons, Leopolis, 1786 Loewenberg, 1840 Lwów, 1845 Lempergk, 1845 Laemberg, Lwów, 1847 Lwia Góra, Lwiagóra, Loewenberg, 1945 Lwów, Lwówek Śląski
[za Słownikiem Geografii Turystycznej Sudetów, red. M. Staffa, t. 2 Pogórze Izerskie A-Ł, s. 443]




SGTS:
Miasto Lwówek powstało u wylotu przełomowej doliny Bobru, na skrzyżowaniu starych ruchliwych traktów hadlowych. Najważniejszym z nich była Via Regia, zwana też Wysoką Drogą, prowadząca ze Zgorzelca do Wrocławia. Musiała być od dawna uczęszczana, o czym świadczą znaleziska archeologiczne nawet z neolitu, potem m. in. skarb monet z czasów cesarza Konstantyna.

Na pewno już w połowie XII w. istniała na obecnym miejscu osada targowa i zamek książęcy, w którym często przebywał książę śląski Bolesław Wysoki. Wynikało to z faktu, że tereny wokół Lwówka stanowiły największe ówcześnie [na Śląsku?] zagłębie górnictwa złota. Szczyt wydobycia kruszcu nastąpił po 1180 r. i trwał do ok,. 1340 r., z chwilową przerwą po 1241 r., gdy spora część górników uczestniczyła w bitwie z Mongołami na Legnickim Polu i poległa lub została wzięta w niewolę i uprowadzona w głąb Azji.
Tutejsze pokłady piasków złotonośnych były stosunkowo bogate, zawierały 6-15 g/t, ale przeciętnie pozyskiwano 0.2 g z tony urobku.
Złoto wydobywano z aluwiów, budując płytkie szyby. Na podstawie zachowanych śladów szacuje się, że w rejonie Lwówka istniało co najmniej kilkadziesiąt tysięcy takich szybów, o średnicy przeważnie ok. 3 m, z których do 1241 r. wydobyto 10-15 ton kruszcu.

Wydobycie złota położyło podwaliny pod rozwój osady, w której ok. 1160 r. powstał pierwszy drewniany kościół i zamek książęcy, powiększony w 1165 r. i rozbudowany o browar w 1172 r.

A zatem browar lwówecki jest sporo starszy, niż się powszechnie przyjmuje (błędnie utożsamiając datę jego powstania z pierwszą wzmianką o mieście). Jeżeli powstał w roku 1172, to ma dzisiaj 838 lat!




W 1479 w mieście zatrzymał się król Maciej Korwin, na cześć którego gospodzie na rynku nadano godło "Pod Czarnym Krukiem". [SGTS]




niedziela, 18 lipca 2010

Lwówek My Luv

















SGTS:
W 1786 r. w Lwówku było 286 domów prywatnych w obrębie miasta oraz 88 na przedmieściach (...). Były budynki publiczne: 5 kościołów (kat. i ewang.), komandoria joannitów, pastorówka, szkoły (kat. i ewang.), szpital (od 1322 r.), ratusz, koszary królewskie oraz waga miejska, browar i słodownia.

Wśród mieszkańców większość stanowili rzemieślnicy, wśród nich: 100 płócienników, 32 szewców, 18 rzeźników, 16 krawców, 15 piekarzy, po 13 kuśnierzy i tkaczy, po 12 rymarzy i kowali, 9 stolarzy, 8 kapeluszników, po 7 bednarzy, postrzygaczy i siodlarzy, po 6 stelmachów i powroźników, po 5 nożowników, młynarzy i pończoszników, po 4 gorzelników, rękawiczników, kowali miedzi, gwoździarzy, ślusarzy, mydlarzy i białoskórników, po 3 balwierzy, kołodziejów, farbiarzy, wytwórców pasów napędowych, guzikarzy, murarzy, perukarzy, ceglarzy i warzelników cukru, po 2 introligatorów, szklarzy, pozłotników, grzebieniarzy, pasamoników, garbarzy skór czerw., siatkarzy, szlifierzy, garncarzy i cieśli, i po 1 aptekarzu, łaziebniku, bielarzu, piwowarze, wytwórcy cyrkli mierniczych, kurdybaniku, tkaczu adamaszku, destylatorze, wytwórcy instrumentów muzycznych, koszykarzu, krochmalniku, fajczarzu, drukarzu na materiałach, iglarzu, piernikarzu, kominiarzu, kamieniarzu, cerowniku, foluszniku, wytwórcy wosku i cynowniku.
[Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, t. 2 A-Ł, Wrocław 2003, s. 454]