Miasto Lwówek powstało u wylotu przełomowej doliny Bobru, na skrzyżowaniu starych ruchliwych traktów hadlowych. Najważniejszym z nich była Via Regia, zwana też Wysoką Drogą, prowadząca ze Zgorzelca do Wrocławia. Musiała być od dawna uczęszczana, o czym świadczą znaleziska archeologiczne nawet z neolitu, potem m. in. skarb monet z czasów cesarza Konstantyna.
Na pewno już w połowie XII w. istniała na obecnym miejscu osada targowa i zamek książęcy, w którym często przebywał książę śląski Bolesław Wysoki. Wynikało to z faktu, że tereny wokół Lwówka stanowiły największe ówcześnie [na Śląsku?] zagłębie górnictwa złota. Szczyt wydobycia kruszcu nastąpił po 1180 r. i trwał do ok,. 1340 r., z chwilową przerwą po 1241 r., gdy spora część górników uczestniczyła w bitwie z Mongołami na Legnickim Polu i poległa lub została wzięta w niewolę i uprowadzona w głąb Azji.
Tutejsze pokłady piasków złotonośnych były stosunkowo bogate, zawierały 6-15 g/t, ale przeciętnie pozyskiwano 0.2 g z tony urobku.Złoto wydobywano z aluwiów, budując płytkie szyby. Na podstawie zachowanych śladów szacuje się, że w rejonie Lwówka istniało co najmniej kilkadziesiąt tysięcy takich szybów, o średnicy przeważnie ok. 3 m, z których do 1241 r. wydobyto 10-15 ton kruszcu.Wydobycie złota położyło podwaliny pod rozwój osady, w której ok. 1160 r. powstał pierwszy drewniany kościół i zamek książęcy, powiększony w 1165 r. i rozbudowany o browar w 1172 r.
W 1786 r. w Lwówku było 286 domów prywatnych w obrębie miasta oraz 88 na przedmieściach (...). Były budynki publiczne: 5 kościołów (kat. i ewang.), komandoria joannitów, pastorówka, szkoły (kat. i ewang.), szpital (od 1322 r.), ratusz, koszary królewskie oraz waga miejska, browar i słodownia.
Wśród mieszkańców większość stanowili rzemieślnicy, wśród nich: 100 płócienników, 32 szewców, 18 rzeźników, 16 krawców, 15 piekarzy, po 13 kuśnierzy i tkaczy, po 12 rymarzy i kowali, 9 stolarzy, 8 kapeluszników, po 7 bednarzy, postrzygaczy i siodlarzy, po 6 stelmachów i powroźników, po 5 nożowników, młynarzy i pończoszników, po 4 gorzelników, rękawiczników, kowali miedzi, gwoździarzy, ślusarzy, mydlarzy i białoskórników, po 3 balwierzy, kołodziejów, farbiarzy, wytwórców pasów napędowych, guzikarzy, murarzy, perukarzy, ceglarzy i warzelników cukru, po 2 introligatorów, szklarzy, pozłotników, grzebieniarzy, pasamoników, garbarzy skór czerw., siatkarzy, szlifierzy, garncarzy i cieśli, i po 1 aptekarzu, łaziebniku, bielarzu, piwowarze, wytwórcy cyrkli mierniczych, kurdybaniku, tkaczu adamaszku, destylatorze, wytwórcy instrumentów muzycznych, koszykarzu, krochmalniku, fajczarzu, drukarzu na materiałach, iglarzu, piernikarzu, kominiarzu, kamieniarzu, cerowniku, foluszniku, wytwórcy wosku i cynowniku.[Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, t. 2 A-Ł, Wrocław 2003, s. 454]
